Ik volg jouw verhalen aan de overkant
Focus al mijn dromen op je ziel
Heel mijn leven lang blijf ik aan jou verwant
Houd van alles waar jij ook van hield

Hoe voelt het om onsterfelijk te zijn
Bevrijd van alle menselijke pijn
Hoe voelt het als je lichaam achterblijft
En heel de wereld treurt
Om wat is gebeurd
En enkel de herinnering blijft.

Geef mij eens een teken van de overkant,
Praat in tongen, blaas mijn kaarsen uit
Bij jou zij krijgt langzaam de bovenhand
Maar ik kom maar niet tot een besluit.

REFREIN

Mensen zijn een vreemde soort
Worden ze ooit nog wijzer?

Ik lees oude spreuken voor
om jou te doen verrijzen

wachtend aan de hemelpoort
staan zij zich aan te prijzen.
‘k Ga je achterna
om jou mijn liefde te bewijzen

Laat je niet met zaken in die jij niet kan begrijpen
Al wat je te weten komt vergroot alleen het lijden

Open de poort voor mij
Liefste, laat mij erbij

Jij tekent elke bliksem
Jij dondert elke slag
Ons lijden doet je niks
En alles davert als je lacht
De regenbogen klagen
Over een gebrek aan kleur
En als wij je liefde vragen
krijg je last van je humeur.

Hou op! Kom tot leven
Hou op! Raak me aan
Hou op! Praat toch even
Hou op! Laat me nu gaan…

REFREIN